طراحی ایمن پل ها بعنوان یکی از سازه های مهم و شریان های حیاتی از اهمیت بسیاری برخوردار است. با این وجود، تامین معیارهای طراحی سازه ای بتنهایی نمی توانند تضمین کننده بهترین طرح ممکن برای هر شرایطی باشند. بدیهی است بهترین طرح باید علاوه بر ایمنی سازه ای، شرایطی چون اثرات زیست محیطی (Environmental Impacts) و هزینه های ساخت (Investment Costs) را نیز مدنظر قرار داده باشد.
درصد قابل توجهی از ساختمان های موجود از نوع ساختمان های بنایی می باشند. علاوه بر این بخش اعظم سازه های تاریخی نیز دارای همین سیستم سازه ای می باشند. این مساله اهمیت بالای شناخت رفتار صحیح این قبیل سازه ها را نشان می دهد. مطالعات آزمایشگاهی انجام شده نشان داده است که رفتار این نوع سازه ها از پیچیدگی های بسیاری در مقایسه با مصالح مدرن تری چون فولاد و بتن برخوردار است.
بسیاری از ساختمان های بتنی ساخته شده در سال های پیش از دهه 1970 میلادی در نقاط مختلف جهان و از جمله ایران، توسط آرماتورهای بدون آج مسلّح شده اند. تجربه بدست آمده از زلزله های رخ داده در سال های اخیر نشان دهنده ضعف رفتاری و عملکردی این نوع ساختمان ها تحت اثر بارهای جانبی می باشد. علاوه بر استفاده از آرماتورهای بدون آج، مشکلات دیگری چون طراحی عمدتاً براساس بارهای ثقلی، عدم رعایت فلسفه تیر ضعیف - ستون قوی، عدم توجه به جزئیات بندی اتصالات و غیره نیز از جمله مشکلات سازه ای این قبیل ساختمان ها می باشد.
در مقاله اخیر، به مرور جزئی بر مودهای شکست مختلف انواع اتصالات، نحوه مدلسازی غیرخطی این نوع اتصالات و معرفی منابع مرتبط با این زمینه پرداخته ایم.
